Δεκαήμερο Αγώνα και Ελευθερίας στις Σκουριές 2025, Τετάρτη 23/7 στις 22:00

 

"Τα βήματα του κόσμου” (2025, διάρκεια 84’)

Μοντάζ & ήχος: Μπονίτα Παπαστάθη
Σκηνοθεσία & εικόνα: Ηρώ Σιαφλιάκη

Αφήγηση: Χαρά Ιακωβίδου

Μουσική: Marion Castor

Εκτέλεση παραγωγής: Τιμών Κουλμάσης

ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ / STEPS - trailer vimeo.com

ΣΥΝΟΨΗ: Μια πορεία, σύνθεση διαδηλώσεων στο Παρίσι. Οργανωμένο από τη βάση, χωρίς ι

ιεραρχία ή προνόμια, το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων διαμορφώνεται στους δρόμους ως ένα 

νέο πολιτικό πείραμα. Ένα κείμενο μυθοπλασίας συνοδεύει εικόνες των χώρων δράσης και 

διαλόγου που άνοιξαν. Καθώς τα βιώνουμε, τα γεγονότα είναι τόσο δυνατά όσο και στις 

καλύτερες φαντασίες.

Δεκαήμερο Αγώνα και Ελευθερίας στις Σκουριές 2025, Κυριακή 20/7 στις 21:00

 

Οι Τσιριτσάντσουλες παρουσιάζουν τη θεατρική παράσταση

Αλλοπαρμένοι Μύθοι

του Τζορτζ Μπέρναρντ Σω

 

Συντελεστές

Παίζουν: Ντίνα Μαυρίδου, Νίκος Γλυκόπουλος, Μαρίνος Μουζάκης

Στον ρόλο του Τζορτζ Μπέρναρντ Σω ακούγεται η φωνή του Γρηγόρη Κλιούμη.

Μετάφραση-κούκλες-μάσκες-κοστούμια: Μαρία Μαρκοπούλου

Σκηνικά-αφίσα-εξώφυλλο προγράμματος: Διονύσης Ματαράγκας

Κατασκευή κοστουμιών: Αγγελική Βασιλοπούλου

Κατασκευή σκηνικού: Κώστας Βαλατσός

Κατασκευή σκηνικών αντικειμένων: Μαρία Μαρκοπούλου, Ντίνα Μαυρίδου, Νίκος Γλυκόπουλος, 

Ολυμπία Ζωγοπούλου-Παπαλιάκου

Ηχοληψία-μίξη ήχου: Νίκος Γιούσεφ

Διεύθυνση παραγωγής: Ντίνα Μαυρίδου

Σκηνοθεσία, κινησιολογία, μουσικές επιλογές, παραγωγή: Τσιριτσάντσουλες 2025

Στην εισαγωγή και τα ιντερμέδια ακούγονται αποσπάσματα από το προοίμιο του Τζορτζ Μπέρναρντ Σω 

για τους Αλλοπαρμένους Μύθους (1948), μτφ. Βαγγέλης Γλυκόπουλος, με τη συνοδεία αποσπασμάτων 

των έργων του Ludwig van Beethoven.

Υπόθεση

Οι ατομικές βόμβες που ρίξανε οι Αμερικανοί στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι το 1945 άλλαξαν τον 

ρου της ιστορίας. Παρόλο τον φόβο της ολικής καταστροφής όμως, η ανθρωπότητα δεν σταμάτησε να 

διεξάγει πολέμους με άλλους τρόπους. Πώς θα εξελιχθεί άραγε το ανθρώπινο είδος μετά από χιλιάδες 

χρόνια; Θα καταφέρει άραγε να ξεφορτωθεί τη βιολογική του υπόσταση; Σε τι θα μετουσιωθεί η 

συσσώρευση της γνώσης και της δύναμης;Ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σω, στο τέλος της ζωής του, δίνει τη 

δική του εκδοχή για το μέλλον της ανθρωπότητας. Ως ένας ιδιαίτερος «προφήτης», αναλύει όλα αυτά τα 

διαχρονικά ζητήματα που μας απασχολούν. Οι ανησυχίες του είναι επίκαιρες και μας βοηθάνε να δούμε 

πώς θα ξεπεράσουμε τις Σκοτεινές Εποχές που ζούμε.

Για την παράσταση

Η ομάδα μας φέτος κλείνει 25 χρόνια ζωής και δημιουργίας. Οι εμπειρίες που έχουμε αποκτήσει, μέσα 

από αυτό το ταξίδι, είναι πολλές. Οι εποχές αλλάζουν με ραγδαίους ρυθμούς και είναι φορές που η 

ματαιότητα μάς έχει καταβάλλει. Και τότε εμφανίζεται ως «από μηχανής θεός» κάτι που θα μας δώσει 

ώθηση και θα μας πεισμώσει να συνεχίσουμε. Αυτόν τον ρόλο έπαιξε φέτος ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σω.  

    Οι «Αλλοπαρμένοι μύθοι» γράφτηκαν το 1948. Είναι έξι αυτοτελείς ιστορίες που περιγράφουν το 

πέρασμα των μελλοντικών αιώνων και χιλιετηρίδων. Η πρώτη ιστορία ξεκινάει με το τέλος του 

Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, ενώ η έκτη και τελευταία ιστορία καταλήγει στην ανθρωπότητα που θα 

ζει χιλιάδες, ίσως κι εκατομμύρια έτη μετά. Σε αυτές τις έξι ιστορίες προσθέσαμε ένα μικρό θεατρικό του 

Σω ως πρόλογο. «Ο Άρθουρ και η ακετόνη» περιγράφει τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και πώς οι 

Άγγλοι «χάρισαν» την Παλαιστίνη στους σιωνιστές. «Συναντηθήκαμε» τυχαία με το «αλλοπαρμένο» αυτό 

έργο του Σω κι ενθουσιαστήκαμε. Τον μελετήσαμε και προσπαθήσαμε μέσα από την τσίρι ματιά μας να 

τον κατανοήσουμε και να τον αποδώσουμε. Ο Σω υποστήριζε πως η αναζήτηση της γνώσης και της 

δύναμης δεν σταματάει ποτέ. Καταπιάνεται με βαθιά φιλοσοφικά και πολιτικά θέματα χρησιμοποιώντας 

το καυστικό του χιούμορ, το οποίο ήταν και το βασικό μας εφόδιο για να διηγηθούμε τις φουτουριστικές 

ιστορίες του. Θέμα του η εξουσία κι ο πόλεμος, η τεχνολογία και το μέλλον, η διδασκαλία κι η μάθηση. 

Δεν είναι αισιόδοξος για το τι θα ακολουθήσει, αλλά μέσα από τα κείμενά του διαγράφονται, ξεκάθαρα, 

όλες οι δυνατές επιλογές. Ας επιλέξουμε, λοιπόν, πώς θέλουμε να συνεχίσουμε τις ζωές μας, ποιους 

δρόμους θα διαλέξουμε, τους ανθρώπους με τους οποίους θα συμπορευτούμε στον δρόμο της ελευθερίας 

και της αλληλεγγύης.«...Και ποια μπορεί να είναι η άμυνα; Μέσα στον ερμαφροδιτισμό των ημερών 

όπου η επιθετική κριτική δεν σπάει τα μούτρα της σ’ έναν σκληρό τοίχο, αφού τίποτα πια δεν συναντιέται 

και δεν συγκρούεται με τίποτα, αλλά βουλιάζει και προστίθεται στο υπάρχον, η καλύτερη άμυνα ίσως 

τελικά να μην είναι η επίθεση αλλά η μίμηση του σκαντζόχοιρου: όχι το χριστιανικά και αισθητικά 

κατοχυρωμένο “μη μου άπτου” του ευαίσθητου άνθους που ανήκει από τώρα κιόλας στην κομβιοδόχη του 

μέλλοντος, αλλά η αδικαίωτη και μονότονη άρνηση του ξεράγκαθου: “Όσα είπαμε παλιά ισχύουν”» 

(Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος, Η «Ρωμιοσύνη» στον Παράδεισο, εκδ. Έρασμος, 1983)

Ευχαριστούμε το αντιεξουσιαστικό, αναρχικό στέκι Αντίπνοια για τη φιλοξενία των προβών μας και 

όλες τις τσιριτσάντσουλες που βοήθησαν στην παραγωγή αυτής της παράστασης.

 

www.tsiritsantsoules.gr

mail: tsiritsantsoules@gmail.com

 

Δεκαήμερο Αγώνα και Ελευθερίας στις Σκουριές 2025, Σάββατο 19/7 στις 21:30

 

Χαιρετίζουμε τους απανταχού καλλιτέχνες, τεχνίτες, χομπίστες και επαγγελματίες. Όσες χαραμίζουν απλήρωτες εργατοώρες για ένα μπούλετ στο βιογραφικό τους καιδεν είχαν ποτέ κονέ. Με μια πνοή αλληλεγγύης χαιρετίζουμε όλου του κόσμου τους διασκεδαστές, γελωτοποιούς, καλλιτέχνες του δρόμου - της σάλας - του μπάνιου καικάθε είδους ονειροπαρμένες και περιπλανητές που η έκφρασή τους χώρο δε βρίσκει. Με αυτό το κάλεσμα θελουμε να σας συναντήσουμε. Είναι γεγονός πως βρισκόμαστε σε μια πραγματικότητα που θέτει τον καλλιτέχνη έρμαιο σε μια αγορά και ένα σύστημα κέρδους όπου η ελεύθερη έκφρασηκρίνεται περιττή. Αισχρή εκμετάλλευση, ανεργία, παραβιαστικές συμπεριφορές, κίβδηλες υποσχέσεις για καριέρες, κανιβαλισμός μεταξύ συνεργατών και οτιδήποτε άλλο έχει στην ατζέντα του ο καπιταλισμός για μια καθώς πρέπει καλλιτεχνική πορεία. Η τέχνη είναι εμπόρευμα και ο καλλιτέχνης έμπορος του εαυτού του. Σίγουρα δεν προβλέπεται καμία αμφισβήτηση, τίποτα ουσιαστικό και ανατρεπτικό. Ακόμα κι αν κάποιες φωνές παλεύουν να ακουστούν έξω από τα λαμπρά παλάτια, οι συκοφάντες της αυλής κλωτσούν τους γελωτοποιούς ως αποβράσματα και επαίτες. Η ατομική οδός φαίνεται να είναι και η μόνη οδός. Όμως, το αποκορύφωμα αυτής της πραγματικότητας δεν είναι οι επιπτώσεις της, αλλά η πίστη των θυμάτων ότι τα πράγματα έτσι είναι και έτσι θα είναι για πάντα. Ενώ υποφέρουν, φτάνουν να πιστεύουν ότι ευθύνονται για όσα τους συμβαίνουν, ότι ίσως δεν προσπάθησαν αρκετά ή απλώς δεν ήταν φτιαγμένα για αυτό. Υπό την επήρεια της ψευδαίσθησης των ίσων ευκαιριών, συρρέουν στα αστικά κέντρα, τα οποία ρουφούν τη ζωή από την επαρχία. Τρέχουν σε δύο δουλειές, για να φτάσουν ένα πρωί να αντιληφθούν ότι πλέον σιχαίνονται την τέχνη τους (όχι γιατί έπαψε να είναι όμορφη). Εγκλωβισμένες μονάδες που μέσα στη μοναξιά του τετραγώνου τους αδυνατούν να κοιτάξουν προς τα έξω, να δούν την ομορφιά της συνάντησης κι ας μοιάζουν τόσο πολύ.
Κι όμως, η πρώιμη αξία της τέχνης πηγάζει από την ανθρώπινη ανάγκη για επικοινωνία. Η τέχνη μπορεί να είναι μέσο αμφισβήτησης και αντίδρασης, μπορεί να είναι εργαλείο
αυτοβελτίωσης.Είμαστε το Δίκτυο Καλλιτεχνών! Με καμβά την συλλογικότητα και 
την αλληλεγγύη, προσπαθούμε να εκφραστούμε ελεύθερα έξω από αυτήν την κουλτούρα 
και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την αλλάξουμε. Μέσα στο Δίκτυο το κάθε άτομο είναι 
ελεύθερο να εκφραστεί όπως θέλει, αδιαμεσολάβητα, έξω από την πίεση της εκμετάλλευσης, 
του ανταγωνισμού και της απόδοσης. Για εμάς, η επιθυμία για καλλιτεχνική δημιουργία είναι 
επαρκής προϋπόθεση για να θεωρηθεί το κάθε αποτέλεσμα τέχνη. Η τέχνη ευτελίζεται όταν 
περιορίζεται.Γι’ αυτό λειτουργούμε αυτοοργανωμένα και χωρίς ιεραρχία (με οριζόντιες 
διαδικασίες). Το βασικό όργανο του Δικτύου Καλλιτεχνών είναι η εβδομαδιαία του συνέλευση, η οποία είναι πάντα ανοιχτή. Εκεί όλα τα άτομα συμμετέχουν ισότιμα. Στόχος μας είναι
να ενθαρρύνεται και να υποστηρίζεται η καλλιτεχνική (και όχι μόνο) έκφραση όλων. 
Το Δίκτυο είναι πρωτίστως ένας χώρος συνάντησης, όπου με κοινό παρονομαστή την τέχνη βρισκόμαστε, αλληλεπιδρούμε, προβληματιζόμαστε, συνδημιουργούμε,αλληλοϋποστηριζόμαστε. Οι ιδέες μας και ο τρόπος με τον οποίο έχουμε επιλέξει να λειτουργούμε, μπορουν να ευδοκιμήσουν μόνο σε χώρους όπου δεν περιορίζεται από κανέναν η πολιτική ή η προσωπική έκφραση, όπου δεν υπάρχουν ιδιοκτήτριες, μεσάζοντες, υπεύθυνοι που θα σου απαγορεύσουν την είσοδο. Ανοιχτοί δημόσιοι χώροι, καταλήψεις 
και γενικότερα δομές του κινήματος μπορούν να στεγάσουν ομάδες με καλλιτεχνικό χαρακτήρα, 
οι οποίες έχουν τη δυνατότητα μέσα από τις δράσεις τους να απευθυνθούν σε έναευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Γι’ αυτό και εμείς, ως Δίκτυο Καλλιτεχνών, έχουμε επιλέξει να στεγάσουμε τη συνέλευσή μας στην κατάληψη Libertatia. Αυτό δε σημαίνει, όμως, πως οι δράσεις μας περιορίζονται εκεί. Έχουμε την πρόθεση να επεκταθούμε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γαλαξία. Ούτως ή άλλως, για εμάς, τα πάντα είναι πολιτικά. Εφόσον η τέχνη, αδιαμφισβήτητα, συγκαταλέγεται στα πάντα, άρα και η τέχνη είναι πολιτική. Το να επιλέγει ένα άτομο να μην εκφράζεται πολιτικά μέσα από τη δημιουργία του για εμάς αποτελεί μια πολιτική επιλογή, και πολύ ισχυρή μάλιστα. Όμως, είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε, πως η συμμετοχή στο Δίκτυο σε καμίαπερίπτωση δεν προϋποθέτει ταύτιση πολιτικών απόψεων. Το μόνο όριο που μας εκφράζει είναι η απουσία εξουσιαστικών, σεξιστικών, ομοφοβικών, ρατσιστικών και φασιστικών συμπεριφορών, οι οποίες δεν είναι με κανέναν τρόπο ανεκτές. 
Η συχνότερη και πιο χαρακτηριστική δράση του Δικτύου είναι οι παραστάσεις Καμπαρέ (ή πιο σωστά, παραστάσεις Νέο-Μέτα Καμπαρέ). Είναι ουσιαστικά μια συνδημιουργία, όπου το κάθε άτομο ή ομάδα ατόμων ετοιμάζουν ένα καλλιτεχνικό νούμερο όπουτο σύνολό τους παρουσιάζεται ως μια ενιαία παράσταση. Η δομή του μας εκφράζει τόσο καλλιτεχνικά 
όσο και οργανωτικά. Η συμμετοχή είναι ανοικτή και ευέλικτη, έτσι ώστε το κάθε νούμερο να συμμετέχει όταν και όσο μπορεί και θέλει. Επίσης, η διαδικασία της προετοιμασίας κάθε παράστασης εμπεριέχει πολύ συνεργασία, αλληλοϋποστήριξη και συλλογική δημιουργία. Και αυτό ακριβώς είναι το νόημα! “Το νεομετακαμπαρέ για μας είναι η συλλογική πραγμάτωση της ελεύθερης έκφρασης μας μέσα από παραστάσεις δίχως όρια” Το Δίκτυο όμως δεν περιορίζει τη δράση του μόνο στις παραστάσεις αυτές. Στην πραγματικότητα, είναι πάντα ανοιχτό σε προτάσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, έχουμε πραγματοποιήσει  ως τώρα προβολές ταινιών, καλλιτεχνικά τζαμ, φωτογραφικές βόλτες, ποίηση με αψέντι τις Τετάρτες, εκθέσεις, workshop ζογκλερικών. Ακόμα και αν κάποιο άτομο θέλει να συμμετέχει χωρίς να ασχοληθεί με το καλλιτεχνικό κομμάτι του Δικτύου, για να παρακολουθήσει, να συζητήσει ή ίσως και μόνο να ακούσει, είναι απόλυτα θεμιτό. Που θα μας βρείτε; Στην ανοιχτή μας συνέλευση, κάθε Πέμπτη στις 20:30 στην αυλή της κατάληψης Libertatia.

Δεκαήμερο Αγώνα και Ελευθερίας στις Σκουριές 2025, Παρασκευή 18/7 στις 22:00

TSOP SKG

-φολκ απ τον πλανήτη γη-

Το βίωμα που γίνεται τραγούδι και το όνειρο που γίνεται ιστορία, τα λόγια που γίνονται ξόρκια

και η στάχτη που γίνεται λουλούδι σε προσκαλεί στο μονοπάτι της μυσταγωγίας.

Με τούτα και με κείνα,

φορτώνουμε κιθαρομπούζουκα, φλογέρες

καθώς λυσσομανούνε οι αιθέρες

κατρακυλάμε σαν τον τέντζερη που ψάχνει το καπάκι

και σαν το γάργαρο νερό που μπαίνει στο αυλάκι.

Στα όργανα Τζίμης Γεωργάκαινας και Νίκος Τσοπ

Έναρξη εκδηλώσεων Δεκαημέρου: Μεγάλη Παναγία, πλατεία Κελέση 17/07/25